Dysleksja stanowi szereg bardzo specyficznych zaburzeń charakteryzujących się znaczącymi trudnościami w nauce czytania i pisania, nawet jeżeli zastosowano standardowe metody nauczania, a sam uczeń ze stwierdzonym schorzeniem wykazuje co najmniej przeciętny poziom inteligencji. Dysleksja pojawia się nawet w przypadku osób żyjących w bardzo korzystnych warunkach społeczno-kulturowych.
Skąd się bierze dysleksja?
Tak naprawdę specjalistom ciężko jednoznacznie określić, jakie czynniki mają największy wpływ na pojawienie się dysleksji. Duża część specjalistów chyli się ku temu, że w dużej mierze za jej występowanie odpowiedzialne są genetyczne uwarunkowania dziecka. Szacuje się, że z powodu dysleksji cierpi nawet 10-15% dziecięcej populacji w wieku szkolnym. Co ciekawe, zdecydowanie częściej dotyka ona chłopców niż dziewczynki.
Po czym można rozpoznać dysleksje?
Nieładny charakter pisma, mylenie liter oraz ciągłe błędy w szkolnych zeszytach to pierwsze niepokojące rodziców (ale także i nauczycieli w szkole) objawy, które bardzo często kończą się zdiagnozowaniem u dziecka dysleksji. Oczywiście objawy te mogą wynikać z niestaranności dziecka, jednak gdy tylko wystąpią, należy dziecko bacznie obserwować. Jeżeli przykłada się do nauki, ma chęci i bardzo się stara, wówczas niezbędne jest podjęcie dalszych kroków zmierzających do zdiagnozowania przyczyny wystąpienia problemu. Będąc rodzicem, należy być jednak świadomym tego, że pierwsze objawy dysleksji mogą się pojawić jeszcze na długo przed rozpoczęciem nauki w szkole. Pierwszym istotnym objawem, który powinien zaalarmować rodziców jest pominięcie przez niemowlę etapu raczkowania – gdy tylko przychodzi czas, dziecko od razu zaczyna chodzić. Ponadto o dysleksji świadczyć mogą także objawy takie jak:
– opóźniony rozwój mowy,
– problemy z orientacją kierunkową,
– problemy z układaniem klocków i puzzli,
– zaburzenia pamięci,
– problemy ze skupieniem uwagi,
– oburęczność,
– niesprawność ruchowa i manualna (która występuje najczęściej u chłopców).
Istnieje wiele przesłanek świadczących o tym, że u dziecka może występować dysleksja, dlatego też wszelkie niepokojące objawy należy skonsultować ze specjalistą.
Diagnoza i leczenie dysleksji
W przypadku zdiagnozowania dysleksji, im szybciej zostanie postawiona diagnoza, tym lepiej dla dziecka. W tym celu po zaobserwowaniu niepokojących objawów należy udać się z dzieckiem do poradni pedagogiczno-psychologicznej, gdzie specjaliści poddadzą dziecko odpowiednim testom (które poprzedzane są zawsze rozmową z dzieckiem, która ma na celu odpowiednie przygotowanie go do diagnozy).
Jeżeli po wizycie w poradni specjaliści orzekną, że dziecko ma dysleksję, wówczas jak najszybciej, zarówno w domu, jak i w szkole muszą zostać wdrożone specjalne ćwiczenia, dzięki którym dziecko powinno mieć nieco ułatwione zadanie w nauce czytania i pisania. W przypadku szkół bardzo często dyslektykom oferowane jest indywidualne nauczanie, dzięki czemu nauczyciel jest w stanie takiemu dziecku poświecić więcej czasu i uwagi, co z puntu widzenia jego rozwoju jest niezwykle ważne. Dodatkowo spokój i brak głośnego otoczenia sprawia, że będzie mu zdecydowanie łatwiej skupić się na nauce i ćwiczeniach. Dodatkowo zgodnie z obowiązującymi przepisami, dzieci i młodzież, u których stwierdzona została dysleksja, w czasie szkolnych egzaminów mają nie tylko połowę więcej czasu na ich napisanie, ale również mają prawo do tego, by treść rozwiązywanego przez nich zadania została przeczytana przez nauczyciela na głos.
Wspieranie dzieci z dysleksją to nie tylko praca w szkole, równie ważne są ćwiczenia domowe. W tym przypadku bardzo dobrze sprawdzają się puzzle i klocki, dzięki którym dziecko może ćwiczyć swoje zdolności analizy i syntezy wzrokowej. Warto w tym przypadku poświęcić także czas na naukę dobierania rymów, dzielenia wyrazów na sylaby czy głoski. Dysleksja to nie jest schorzenie, które można skutecznie leczyć. Na szczęście istnieje obecnie wiele znanych i skutecznych metod, pozwalających na znaczące skorygowanie tego problemu. Intensywne ćwiczenia, zarówno w domu, jak i w szkole, połączone z regularnymi wizytami w poradni psychologicznej bardzo duże wparcie dla dziecka, które dzięki nim, pomimo swoich trudności, może rozwijać się w miarę normalnie.
